In Vlaanderen zijn er 2 helse periodes per jaar, de blokken. Dit is de ‘vrije’ maand na het semester, waar de studenten alle kennis die ze vergaard zouden moeten hebben van het afgelopen half jaar in enkele weken in hun hoofden proberen te krammen. Het eerste blok dat men meemaakt is het kerstblok (van half december tot eind januari). En waar bij de studentendoop de ouderejaars de groentjes inluiden in het studentenleven is de eerste blokperiode het tijdsbestek waar de professoren zich even kunnen inleven op de maagdelijke eerstejaars.
Waar menige prof in het eerste jaar een geniepige grijns onderdrukkend verteld ‘dat het toch vooral om inzicht gaat’ en dat je hoofdstuk 14 ‘enkel even moet doorlezen’ trapt de al door de middelbare school geharde Vlaming daar niet in. Men begint netjes van 8 uur ’s ochtends tot 10 uur ‘s avonds de boekjes van binnen en buiten te leren terwijl de pepernoten nog in de winkels liggen.
Een gemiddelde Hollandse nieuweling echter, nog niet geïntegreerd in de Belgische samenleving, heeft nog vertrouwen in de autoritaire medemens en hun beloftes. Zo ook ik. Een zeer relaxte kerstmis, een tripje naar Texel en 72 afleveringen Lost later kwam ik terug in Leuven aan om de studie weer op te pakken.
In de universiteitsbibliotheek aangekomen kwam ik er tussen neus en lip door achter dat een medestudent de hele kerstvakantie had lopen studeren. Dit vond ik destijds hilarisch, en vertelde dit gauw door aan een andere Vlaming (roddelen over de medemens is DE manier van communiceren in Vlaanderen, maar daar schrijf ik een andere keer nog wel een stuk over). Deze jongen was echter verbijsterd, niet omdat het onderwerp van gesprek zoveel had gestudeerd maar omdat ik dat niet had gedaan.
Het eerste semester is voor de Nederlandse eerstejaars ook echt een breekpunt. De examens in Vlaanderen zijn hels in vergelijking met wat je van het VWO gewend bent. Waar je daar aan 1 of 2 dagen met 3 uur per dag studeren genoeg had zul je nu weken van je tijd moeten uittrekken terwijl je in die weken geen tijd hebt voor anderen dingen dan je boeken.
Maar enkelen van ‘ons’ kunnen de hoge studiedruk en de lange dagen de eerste keer al aan. Ik hoorde niet bij die enkelen, destijds had ik voor mijn examens gemiddeld 9,75 gehaald. Dat is wel met de Vlaamse becijfering van 0 tot 20. Het is ook de ultieme motivatietest hoe graag je arts wil worden. Herpak je jezelf en neem je de Vlaamse studiemethodes aan en sluit je jezelf 4 maanden per jaar op met je boeken of wil je je studententijd (de mooiste tijd van je leven immers) toch op een leukere manier invullen?
Ikzelf koos voor de eerste optie. Het is nu 2 jaar later, en zit op mijn kamertje met de luxaflex naar beneden en het licht aan. Ik schrijf dit na een 13 uur productieve studiedag en morgen staat de wekker gewoon weer om 7 uur. Net heb ik weer 30 verschillende enzymen uit mijn hoofd gestampt (‘enkel inzichtsvragen’) en kan ik alle symptomen van 20 verschillende neurologische pathologieën achterstevoren opzeggen (‘dit stuk is niet zo belangrijk’). Ik ben nu 25 dagen thuis in Nederland en ik ben amper buiten gekomen. De buren beginnen vragen te stellen waarom altijd het licht brand op mijn kamer maar er nooit iemand zich laat zien. Het excuus van mijn ouders, dat het hun zoon is die speciaal onderwijs volgt in Vlaanderen, lijkt ze niet gerust te stellen. Het zijn van die momenten waar ik mij inmiddels meer een Belg in Nederland voel, in plaats van andersom.
Jelle